Hehe... eens zelf beginnen met een berichtje... want ik klaag altijd (tegen mezelf) dat er op het nederlandse forum zo veel meer "ambiance" is dan op het belgische...en dan schrijf ik zelf nooit iets... dus bij deze : even een verhaaltje.
Op 10 juni (vaderdag, en ook verkiezingsdag...) zijn we "Opaline d'Elzele" gaan halen bij Johan, waar ze vijf jaar geleden is geboren, en waar ze ook is opgegroeid. Toen we haar gingen halen, was ze pas zadelmak. En was ze nog nooit van "het erf" geweest... ze was zelfs nooit op de vrachtwagen geweest (of in een trailer). Omdat ze niet wou... Madame d'Elzele heeft een nogal sterk eigen willetje. Dat "zalig eigenwijs trekje" dat als een karakterkenmerk van een Mérens wordt gegeven, is nogal sterk aanwezig bij haar. Vooral dat "eigenwijs". Wat daar "zalig" aan is, moet ik nog ontdekken
Enfin, dus met haar aan het werk dan.. Jammer genoeg kan ik zelf nog niet rijden omdat enkele beenderen nog niet aaneen hangen na een val van een...ehm... Mérens (je weet wel, zulke "rustige" paarden en zo) in de Ardennen in juli 2006...
Dus voorlopig doe ik in stap wat grondwerk met haar, omdat ze me nog moest leren respecteren. Mevrouw heeft van niets schrik, en deed wat zij wou, als ze het wou, wanneer het haar uit kwam. Dus werk genoeg...
Verder wordt ze aan de longe gewerkt, wat goed lukt (dank u Johan), en wordt ze ook ééns per week, soms twee keer per week gereden door twee verschillende personen, maar beiden dressuur-ruiters met ervaring met jonge paarden.
Dan sta ik er bij te kijken, en soms moet ik me inhouden om niet in de lach te schieten...want ook zij hebben al regelmatig mogen kennis maken met dat "eigenwijze" karaktertje. ("zalig" volgens de rasomschrijving).
'k Ben al heel blij dat ik niet de enige ben die ze test...
En dan vorige zondag : voor het eerst eens buiten de manège, de straat op, richting dreven, tussen de bomen, de koeien, de stieren, loslopende hengsten, wandelaars, hondjes, fietsers, langzaam rijdende auto's en heeeeeel snel rijdende auto's... Ikzelf had haar aan de hand vast, een vriendin reed met haar (heeeeeeel erg rustige) paard voor, op stap (a ja, want met gebroken beenderen loopt een mens niet zo rap é), en met haar man te voet er bij om eventueel te kunnen ingrijpen.
Resultaat : vreselijkse spierpijn (ikke), vreselijk gezweet (ikke), veel fans erbij (van Opaline), en : veel plezier. Opaline was schitterend buiten. Heel alert, heel erg vooruit, op zich heel erg braaf. Maar ook heel erg enthousiast...toen ze een koe zag rollen in de weide. Toen ze een hengst zag komen afgaloperen in de weide. Toen auto's voorbij zoefden. Geen schrik, wel willen "spelen". Ze was plots 10 cm groter. Staart in de lucht. Knorren. (of briesen ? hoe noemt dat). En "piaffe" (jaja). Hehe. Spannend. Maar alles goed verlopen....
Om dit epistel af te sluiten : ik heb jaren gewerkt met een angstige draver. Wat heel goed lukte. Nu heb ik een niet-angstige Mérens. Waarmee ik veel meer af zie. Maar ze is prachtig. En ik geloof dat we ooit samen evenveel plezier zullen hebben als ik heb met mijn "ouweke" (draver). Ooit.... met nog veel geduld en zo
groetjes
Tania
ps : ik zoek nog altijd hoe ik eens een foto hier op moet krijgen....ben compu-analfabeet eigenlijk...
Accueil 
Mer 24 Oct - 18:59
.